İÇİNDE Kİ BEN ÖLENE KADAR

ýssýz gecelerin yanýp sönen böceðiydik,,,
bazen güler bazen kavga ederek
göz yaþýn sallanýrdý ayrýlýðýn zembeleðinde
... kururdu nergizler içimizde
parmak uçlarýmýz ateþte kavrulurdu,
avuçlarýmýz avuçlarda uyurdu ,
dipsiz kuyulara giderdik

akardý gece dizimizde
senin ninlilerinde türkü söylerdim
bahar kokardý dilimiz dilimiz de
karanlýk içinde boncuk gözlerin
karýnca ýsýrýðý ayaklarýmý okþardý,

yarýlýrdý domates gibi ikiye gövdem,
sen ekmek banardýn cümlende doyardým
nar akardý kirpiðinde kýyamazdým
biz seninle tapularý yýkmýþtýk

hiç bir hasap gütmeden
yarýný gövdemizde düþlerdik
kimselerle iþimiz yoktu
biz nazlý nazlý akan þelaleydik
dudaklarýmýz deðdiðinde ohhhh çekerdik
gökyüzünde süzülen turnaydýk
bembeyaz düþlerin içinde yaþardýk
içinde ki ben ölene kadar,

irfan KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın: