Hilâli Beklerken

Ziyâsýna hudutlar bellemek kimin haddi,
Çaðlarca semavâtý tezyin eden hilâlin?
Çin’de deðil bu defa, yaný baþýnda seddi;
Vakti eriþti artýk ikinci istiklâlin.

Gel ki bunca zamandýr seni bekler aþýkân;
Ölü ruhlara nefes ver, boþ damarlara kan…
Þu, firâkýna dûçâr asrý bastý hafakan,
Gel ve mazine çevir hâlini istikbâlin.

Hem Tuna’ya hem Nil’e aksederdi gül yüzün;
Sahte güneþler kaldý arkanda, bir de hüzün…
Gecesinden ne hayýr gelir böyle gündüzün;
Nerelere kayboldun, söyle nedir ahvâlin?

Savaþlardan da beter etti bizi barýþlar,
Hesapsýz hududuna kâfi geldi karýþlar.
Vüs’atine hasretten bu acý haykýrýþlar…
Yeni baþtan doðmaya kalmadý mý mecâlin?

Doð da dar gelsin yine kýt’alar ýþýðýna,
Sonradan medenîler yüz sürsün eþiðine.
Karanlýðý müstahak görme þu aþýðýna,
Daha nice avutsun yüreðimi hayâlin?

Ey göðümüzde güneþ ve göðsümüzde gurur;
Parçala pranganý, vakit geçiyor n’olur!
Kim demiþ devran böyle gider, çað böyle durur?
Gün batar, günler doðar; muvakkattýr zevâlin.
(2012)

Sosyal Medyada Paylaşın: