sahil kenarýndaki dalgalarýn son duraðýndaki kumlar gibi ben mi sürüklenip gidiyorum
çözemedim...
Her sabah kalktýgýmda hüzünlü bir iç çekiþle sessizlik içinde pencereden dýþarý bakar havada uçuþan sararmýþ yapraklarýn Salýna salýna düþüþlerini izler zamanýn su gibi aktýgýný
görürüm...
Biz çooookkk çokkkkk çiðdem, çiçekleri uçan kuþ, böcekleri batan güneþ, çatlayan topraklarý ve solan yapraklarý çýðlýk ata ata bir filim þeridi gibi seyredip
görmedikmi...
Ömür dedigimiz süre nedir ki?
iskeleden demir almýþ vapurun düdügünü çalýp son yolcusunu bekledigi kadar
kýsa degilmi?
Necati KEÇELÝ ADANA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necatik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.