Analarýnýn kuruyan memelerinden sonra,
Hiç doymadý topraðýn çoçuklarý
Çocuk ölümleri yaþadýlar, þehirlerden uzak sýtmalarda
Bazen kerpiç evlerde, bazen bir roman çadýrýnda
Koyu, karanlýk bir girdap; sevmeye, sevilmeye bile mecal yok
Ilgýt ýlgýt döküldü gözyaþlarý
Sessiz çýðlýklarý yükseldi semaya
Tutalým ellerinden, kaldýralým dedi fenomen bir kadýn
Sýrf gösteriþ için uzatýr gibi yaptý elini
Oysa açlýðý sadece filmlerde görmüþtü
Denizdeki kumu saymazsak, hiç avuçlamamýþtý topraðý...
Zorbalarýn kahraman ilan edildiði bir ülkede,
Ne beklenirdi ki insanlýk adýna, gösteriþten baþka...
Fikirlerin hüküm giydiði, karalama kampanyalarý
Zindanlarý doldururken
Uðursuzlar, imansýzlar;
Özümseyemedikleri dinin, kisvesi altýnda
Memleket kurtarma çabasýnda
Açlar, açýklar kimin umurunda?
Kan uykulara can verenler derin uykularda
Onlarýn bu halini gören,
Yýlanlar þaþkýn bin yýl yaþadýðýna...
Ve topraðýn çocuklarý halen aç
Analarýnýn kuruyan memelerine muhtaç...
"O" kadýnsa çok meþhur þimdilerde
Belli ki gözü çok yükseklerde...
Bir anne gülümsüyor "ona" kýrýlgan bir yürek
Ve alaycý bir edayla.
Belli etmiyor ama, iki eli yakasýnda, iki cihanda.
Güzel günler göreceðiz
Üzülme anne...
Mehmet Fikret ÜNALAN