Öksüz býraktý gül acýmadý bülbüle.? Kalem yasta gönülüm düþtü çöle. Bir türlü kendini sevdirmedi güle. Gül acýmadan dikeni batýrdý bülbüle.
Gidiþin beni öldürmeye inan yeti. Bu sessizlik beni bu canýmdan etti. Gül çekip gitti bülbül acý acý söyledi. Bülbülün çektiði acý onu candan etti.
Ýlhamlarýmýn prensesi ölüm fermaným. Boynumu halatta koyan zalim celladým. Gül gidiþinle ben zaten ölüp geberdim. Acý içinde öldüðümü kimseye söylemedim.
Gülün peþinde bahçelerde þakýyan bülbül.! Çok acýlar çekip ölmekmiþ sana büyük ödül. Can gülüm ellerine kýna yak halime sen gül. Öldü sevin artýk bak çok seven zavallý bülbül.
Tanrýnýn en güzel hediyesi derdik aþkýmýza. Kýþlar bahar geceye gündüz derdik aþkýmýza. Tüm dertler kederler yok olurdu bakýþýmýza. Söyle Allah için gülüm ne oldu yüce aþkýmýza.
Kimsenin çözemediði karmaþýk bir bilmeceyiz. Bir birimizden çok uzaklarda gündüz ve geceyiz. Acý þiirlerde yazýlan sen hece bende kelimeyiz. Artýk hakkýmýzý helal edelim belki görüþemeyiz…
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.