Eyy ! Kalbime saplanan kanlý hançer Eyy!..Ýçimdeki þimþeðin artý/eksi yüklü bulutu Bulut kadar siyah sanrý Bitip tükenmeyen yaðmurlardan alnýma dökülen yazgý Kim çaktý seni en kuytu köþeme.. Kim?
Sen ki, Ne zaman aklýma düþsen :
Ýçimde yanardað aðrýsý / külleri ateþe veren Tersine akan NÝL / kollarýnda boðulan iç çekiþ Topraðýna üþüyen aðaç / geçmiþten söküp aldýðým Yýldýzlara düþen mor yaðmur / gökgürültüsüne saðýr Yusuf’a giydirdiðim kutsal gömlek / çýlgýn tutsaklýk Parmaðýmda ki son halka / ebedi gümüþ takým
Bir bilsen , Ýstanbul ‘ da katliam var duygular karmakarýþýk Ödü kopuyor düþlerimden çocuk yaným Býrakma beni, Bilincime ölüm düþen uykularýn ortasýnda Bu ses son kanat geriþim olsun tonlarca acýya Bedbahtlýðýmla çekiyorum kalýn vicdan perdelerini Kanayarak emzirdiðim canla sýðmayacaðým sandýða Eyy ! Merhamet sokul yanýma Aynalarda rakseden suretimi ellerinde tut !
Gör ! Yaslanmýþtýr bu kadýn omzunun yorgun yamacýna Ah sevaplarým, günahlarýmla býrakma beni ötelere Býrakma ! iþlediðim cinayetin zaman gölgesinde Hiçliðin ezgisinde sancýlarýma merhem ol ! Ki, feleðin adaletinden hiç söz etmiyorum.
Ah..anlatamýyorum ! Zelîl bir ölümün kollarýnda çoðalýyor yorgun satýrlarým Çift býçaklý bir gece öpüyor sýrtýmdan Caným yanýyor kýyama erinceye dek þafak Bir çift zifir göz örüyor çaresizliðin aðýný Sefaletimi bir mumla süslüyorum geceden gizli Þehrimin yedi tepesi tövbelerimle sallanýyor Boðazýn ahenksiz sularýna düþmüþ duygularým Ay’ýn þavkýndan zincir çekiyor vefasýz zamana Canýmýn hükmü yok canýmdan çýkan canla. Bu sonsuz piþmanlýkta yarýnýn da hükmü yoktur ihtimal Üstelik veda tozu ekilmiþtir sonbahar yanýma Ama ben yine seni çok seviyorum.
Anlatamýyorum! .. Ruhum çýplak Dil karanlýk Beceriksiz dudaklarým.
E. Nil US
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebru Nil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.