SÖZCÜKLERİMİN İDAM GÜNCESİ

SÖZCÜKLERÝMÝN ÝDAM GÜNCESÝ


Deðiþimin çarkýnda insanoðlu
Kentlerin yüzünde yüz bulmuþ
Aðý nefesler, bal diller
Hümanistler, hainler…
Yozlar, enteller…


Dönüyor saat
Parmaklarým arasýndan süzülüyor kum
Darp edilmiþ bir umudun, tozlu yollarýnda
Ýsyanýn bayraðý dalgalanýyor hayata!


Kýsýtlý beyinler
Küflü bakýþlar
Kemikleþmiþ bütün zihinler


Kýkýrdaklarýmdan sýzlýyorum
Duydukça…


Kirpiklerimden sancýyorum
Gördükçe…


Bileklerimin nabzýnda atýyor
Sözlerim…


Ensemi öpen acýnýn
Saç diplerimde, büyüyüþü gibi
Urlanmýþ sâhtelikler


Hesapsýzca…
Usturaya vurma cesaretinde, acýyý
Kökünden kurutma arzusunda
Bir ömür dazlak kalmayý göze alarak


Parmaklarýmýn hissiz çýðlýðýnda
Kýzýla yatmýþ gün batýmý


Kabuk baðlamaktan aciz yaralarýmsa, aþktan
Vebalý dokunduðum tüm kalemler
Sorgusunda yazdýklarýmýn


Ýdama sehpa kýlýnmýþ göðsüm
Çarpýntýsýnda son dileðim
Ayaklarýmý yerden mi kesmiþ?
Ölümün ince ipi…


Çürümüþ ömür gibi
Koptuðu yerden kapkara
Düþüðünde, gözümdeki ceninin
Kan b/aðladým idama.


25.01.2013 22:45

NURGÜL OCAK



Sosyal Medyada Paylaşın: