..............kalbin dört de biri ne ki,yolunca gelsin ölüm
Bir doðum günümde daha , Ankara’nýn kasvetli imbatlarý gönlümün rüzðar müziðini hevesli hevesli çalýyor ...
üstelik , üstüne üstün , estikçe þimal yelleri steplere uzanan vaha çölüne düþmüþ sahra mucizevi mülteci meçhul mecnun akýþlar çiziyor ...
hey hat ki ; gaflet pençesine düþmesin hele bir aranan ateþ suyundan bir gömlek kirpiklerden dökülen zerresine çoðalýr sen gibi ben gibi ruh gibi yüreði yakar yýkar , yýkanan ve taranan
... kavanoz kapaðýna sýkýþmýþ kendine saklý benim
... sözsüz ummaný aþmýþ hüzne kafiyeli benim
... bendini aþmýþ bir (b) ene çözülüyor kendini isteyen benim
... kýrýk kalp mürekkebim senden çok istenen yine benim
/ kalp kapaðýmý da öldüremem ki , zincirleyip mühür vuramam ki /
... kalp kalýbýna vasýtasýz girmiþ ýþýk saçan güneþ cihana þimal ay çýkmayý bekleyen yýldýz
.... ancak!
içsesi min bestesini kanatýp dokunma yunus olarak ruhumun (k)alemiyle kal .
hani ; hu renginde , kalbin ayaklarýna bitimsiz yürüyüþü var ya ! düþlerinden aþka doðrulan beþer var ya ! hücresinde kül rengi kul düþünce var ya ! kalp kapaðým ,mitral yetmezliðim var ya ! sonsuzluða talip yorgunluðum var ya !