İnsanların serencamı
Topraklardan, türlü ottan geçerek,
Kat ettiði süreçleri bilen yok.
Zaman mekân, coðrafyayý seçerek,
Þu dünyaya istemiyle gelen yok.
Yolculukla, yolu akýl almýyor,
Ýradeyle han kapýsý çalmýyor,
Ana baba tercihi de kalmýyor,
Cinsiyeti, genetiði beðen yok.
Bir meçhulken, o dakika saniye,
Dönüþünce þahikalar aniye,
Yer açarken, rahimlerde faniye,
Fizikçiyi, kimyageri öven yok.
Tekmil olur, dokuz aylýk saltanat,
Baþka âlem ona açar kol kanat,
Senin için tasarlanmýþ her sanat,
Meme coþar, sanýlmasýn iven yok.
Sen bir insan adayýsýn amma da,
Muhatapsýn kedere de gamada,
Dil konuþmaz, gözün hala âmâda,
Elleriyle kundaðýný giyen yok.
Bir yanýyla, belirsizdir hep ahir,
Diðer yandan hem batýnsýn hem zahir,
Bir ad konur, Ali-Fatma ve sair,
Beðenirler, beðendin mi diyen yok.
Meleklerden daha temiz, masumsun,
Cehennemlik, bu cennetten ne umsun,
Bebeksin ya, erginden çok lüzumsun,
Çok þükür ki içinizde söven yok.
Geçer gider günler aylar seneler,
Nerde idi, ne olacak ne, neler,
Büyüdükçe þaha kalkar ene’ler,
Kan dik akar, dik baþýný eðen yok.
Ana baba, nine dede olurlar,
Çok yaþasa yüz yaþýný bulurlar,
En nihayet cansýz kalýr, gururlar,
Kefen giyip, ölüsünü gömen yok.
Yaralýyým, bu seyirden muzdarip,
Al bu derdi, çöz bu sýrrý ser tabip,
Baþý garip, orta garip, son garip,
Geliþini, gidiþini gören yok.
29.01.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.