Yakarış/Yanış

Saçma sapan durumlara dalýyorum
Tavan arasýna kaldýrdýðým kirli çamaþýrlar
Bir sürü ývýr zývýr dökülür aklýmdan
Toplanýp gitmek geliyor buralardan;
Ayaklarým saplanýp kalýyor
Her adýmda batýyorum
Ne gidebiliyorum
Ne kalmam mümkün.

Allah’ým
Afet beni, kendi kedime dönmüþüm
Ýsteklerimin peþinde yüzüstü sürünen
Zavallý bir beþerim.
Çok zor bu, unutmak için hiç gücüm yok
Hergün daha bir büyüyor bu karanlýk içimde
Gördüðüm ýþýk nedense
Hep ayný,
Ayný nur içinde.

Çek git diyorlar bana
Býrak artýk kendine gel;
Onur, haysiyet, þeref nerde?
Haydi topla kendini ve git.
Hani, nerde diyorum ben neyim,
Neyim kalmýþ geride.
Hepsini vermiþken, nere gideyim
Artakalan benden bir kaç sefil boynu bükük kelime.

Rabbim afet beni
Öyle sýkýldým ki içimde:
Bir yanýmda kendim bir yaným sevdiðim
Kuvvetle sýkýlan mengene.
Özüm mü kaybettiðim, yoksa damýtýlan sevgimi
Aðýr aðýr çözülüyor duygularým
Her an, her gün biraz daha ince
Biraz daha garip oluyorum.

Sevinçlerim boðazýmda düðümlendi
Korkuyla karýþýk bir sevinçti benimki
Neden niçin böyle oldu bilmiyorum
Gül bahçesinde hep dikenleri topluyorum.

Rabbim yeniden yüreðime güç ver
Koca okyanuslar kadardým bir zaman
Þimdi bir zerre kadar küçüldüm.
Nasýl olur bilmiyorum, sözlerim tutarsýz
Yalan yanlýþ artýk, rotasý olmayan bir gemi gibi
Kaybolmuþum çaresiz, sevgisiz
Beni bana býrakma Rabbim,
Rahmetini benden esirgeme.
Amin Amin Amin

(Ocak 2013 Ýstanbul)


Sosyal Medyada Paylaşın: