Kýþýn ötesi bahar, yaðmura doymuþ toprak Yeniden uyanýþla, dalda yeþerir yaprak Güneþ gülücük verir, dað bayýr üþünmez Papatyalar salýnýr, rüzgarda yaprak yaprak.
Tarlalar pamuk buðday, kuþ atlar daldan dala Milletin efendisi, aþýk tarlada mala Doðal bir refleks ile, kaynaþýr karýncalar Hiç durmadan çalýþýr, kýþa dek ala, ala.
Daldaki zevzek öter, patlarcasýna susmaz Bu da yetmezmiþ gibi, inadýna hiç susmaz Karýnca ile dalga, çýkmaz en kötü huyudur Bir Aðustos Böceði, ölür susmaz da susmaz.
Evde yatar özgürce, "Ya Allah" diye diye Her kýþ günü piknikte, nimeti yiye yiye "Çalýþýp kazandým" der, yuvadaki karýnca Mehtaplý her gecede; þarkýlar diye diye. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.