Kendimi tanýyamýyorum sadece yok olmak istiyorum gözlerinde kaybolmayý ellerinde kilitlenmeyi yüreðinin sýcaklýðýný hissetmek istiyorum... Ben neden böyleyim korkuyorum bu vakit düþüncelerime engel olamýyorum savruluyor oradan oraya soðuk soðuk terler akýyor bedenimin her yanýndan nefes alýþveriþlerim deðiþiyor bazý zamanlar uyuyamýyorum biriktirdiðim cümlelerimi yazmak istediðimde kapýlar kapanýyor sanki birileri bana dur diyor çaresizce duraklýyorum darbe almýþ gibi gönlüm acýmasýzca sýzlýyor özlediðimden mi? yoksa; gerçekten sevdiðimden mi? Kim beni nasýl anlayabilir öyle bir an oluyor ki yok olmak istiyorum her nefes aldýðýmda seni düþlüyorum... Ama ama’sý var iþte sensizliði kabullenemiyorum yanýmda oluþunu hissettiðimde gözlerim gülümsüyor bazý zaman mýrýldanýyorum senin sevdiðim þarkýlarý eskileri anýmsýyorum seni gördüðümde gülümserken gözlerimin içine baktýðýný... Evet sevgilim iþte o an seni yaþadýðým andýr sen benim özlemimsin SENÝ SEVÝYORUM ...
07/01/2013 14:00/PAZARTESÝ
YAZAN: ÞEBNEM ÖRS Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.