İnan ki Üzülmedim

Yýllar sonra ilk defa mutluyum gülüyorum,
Sen bende bittin diye inan ki üzülmedim.
Yeminle dönmemeni gönülden diliyorum,
Býrakýp gittin diye inan ki üzülmedim.

Bastýðýn topraklara ayaðýmý basmadým,
Yokluðuna kahredip aynalara küsmedim,
Ettiðin ihanete kulak bile asmadým,
Sevdamý sattýn diye inan ki üzülmedim.

Ne senden eser kaldý ne de gönlümde yara,
Aramam asla seni baþým düþse de dara,
Eskimiþ çul misali tutup da bir kenara,
Kaldýrýp attýn diye inan ki üzülmedim.

Sana altýn tepside sevda sundum almadýn,
Açtýðým can evimde adam gibi kalmadýn,
Þu karanlýk dünyama zaten ýþýk olmadýn,
Ufkumda battýn diye inan ki üzülmedim.

Artýk sen olma yeter yazýmda ve kýþýmda,
Ýstemiyorum seni hayalimde,düþümde,
Yazýk günah demeden beni bu genç yaþýmda,
Tarumar ettin diye inan ki üzülmedim.

Gidiþine üzülüp tuz basmadým yaraya,
Ardýndan yas tutarak bürünmedim karaya,
Bu sevdamý yok sayýp yýllar sonra araya,
Hasreti kattýn diye inan ki üzülmedim.

Anladým ki vefasýz senden bana yar olmaz.
Sanma ki yüreðimde boþ kalan yerin dolmaz,
Sevda denen bu yolu senin gibiler bilmez,
Canýma yettin diye inan ki üzülmedim.

Yunus YALÇIN
27.01.2013
Sosyal Medyada Paylaşın: