Neden düşünürüz neden çaba sarfederiz ki aynı şeye tapılarak aynı şeyin çöp olduğu dünyada… Biliyorum boş geçen dünlerim bugünlerimi gözlüyor bir daha ve bir daha anlamsızlaştırıyor alışıla gelmiş günlerimi. Madem bu kadar düşünürüm niçin yaşarım diye soruyorum kendime sonra değerlerim değersizlerin arasından göz kırpıyor ;
Yaşaman gerek ! suflörün repliğimi hatırlatması gibi oynamam gereken oyunun olduğunu hatırlatıyorlar … Hani yuvarlanıp gidiyorum dersin ya , yuvarlanmadan gidemiyorum demek geliyor içimden , çünkü yuvarlanmaya mahkumdur insan düşe kalka yürünmüyordur , yüremek istiyorsan öğrenmek gerektir yürümeyi Annenin çocuğa öğrettiği gibi öğretmesini bekliyorum meçhul birinin …
Sosyal Medyada Paylaşın:
Judia Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.