Neden düþünürüz neden çaba sarfederiz ki ayný þeye tapýlarak ayný þeyin çöp olduðu dünyada… Biliyorum boþ geçen dünlerim bugünlerimi gözlüyor bir daha ve bir daha anlamsýzlaþtýrýyor alýþýla gelmiþ günlerimi. Madem bu kadar düþünürüm niçin yaþarým diye soruyorum kendime sonra deðerlerim deðersizlerin arasýndan göz kýrpýyor ;
Yaþaman gerek ! suflörün repliðimi hatýrlatmasý gibi oynamam gereken oyunun olduðunu hatýrlatýyorlar … Hani yuvarlanýp gidiyorum dersin ya , yuvarlanmadan gidemiyorum demek geliyor içimden , çünkü yuvarlanmaya mahkumdur insan düþe kalka yürünmüyordur , yüremek istiyorsan öðrenmek gerektir yürümeyi Annenin çocuða öðrettiði gibi öðretmesini bekliyorum meçhul birinin …
Sosyal Medyada Paylaşın:
Judia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.