ATEŞ GİBİ YAKAR GURBET

ateþ gibi yakar gurbet
her ayrýlýðýn öyküsü berbat
kavuþma ümidinin baþlangýcý
elveda demektir gurbet
gül üstünde dikendir gurbet
gurbete giderken her elveda deyiþte
býçak yarasý gibi derinleþir acýlarým
artar eksilmez efkarým
ateþe düþmüþ gibi yakar gurbet
her ayrýlýþýn öyküsü berbat
gurbette gurbeti yaþamak derttir
gurbete düþmek ölüme eþtir
ayrýlýk ölümün diðer adýdýr
ayrýlýrken yurdundan
kuþ gibi uçarken yuvadan
kaburgalarým ciðerime
batýyor gibi sýzlarken yüreðim
gitmeden son kez
memleketin kokusunu ciðerlerime çekiyorum
ah annem ah
binbir zorlukla
kekik kokulu daðlardan
umut diye
devþirdiðin çiçekleri
yarýn diye
büyüttüðün bebekleri
düþman olsa gönderirmiydi
bilinmeyen yadellere
ah annem ah
sert dað yamaçlarýnda açan çiçeði
suya hasret zambaklarý
düþman olsa çiðnetirmiydi
gurbete düþen çocuklarý
gurbette güllerim kurudu kaldý
baharda badeler tat vermez oldu
ömrümün en güzel gençlik çaðýnda
masal gibi eriyip gittim kaf daðýnda
kaç mevsim geldi geçti gurbet ellerde
hasret türküleri okunur dillerde
býraktýk geride yer yataklarýný
tandýr baþýnda anlatýlan masallarý
erkenden gidenler gittiler
dönenler döndüler
tozlu yollarda gurbete düþenler
saman alevi gibi parlayýp söndüler
doðdugun yerden
doyduðun yerlere
uzaklara uzaklara
çok uzaklara
gurbete taþýyan ayaklara
yazýk çok yazýk
gurbette kurulan tuzaklara
dikkat et yavrum azýcýk

ÞÝÝR: ALÝÞ GÜLDEN
Sosyal Medyada Paylaşın: