ÖLMEYİ ÖZLEDİM DÜNYANIN EN MASUM GÖZLERİNDE.... ALPEREN OZAN
ÖLMEYİ ÖZLEDİM DÜNYANIN EN MASUM GÖZLERİNDE....
Geçenlerde Konya’dan geçtim yine, ne kokun vardý, ne hayalin. Nereye kayboldu güneþe kafa tutan aþk! nasýl öldürdük onca þiiri! sensiz; ne Yusuf olabildim ne köle, sevdasýz; heryer kuyu, heryer çöl...
kala kala elimde birkaç þiir kaldý, bir de eski þarkýlar. biz eskidik, radyolar þarkýlarýmýza küstü, þiirlerimdeki kadýn da öldü, hüzün bile bile öldü, artýk sus çaðýrma beni talan edilmiþ düþlerimize...
Güneydoðu’lu çocuklarýn bahar gelince Dicle’ye koþmacalarýný bilir misin? o kadar coþkulu ve o kadar insandýk! Batman Lisesi’ne giden çocuklarýn çantalarýndaki düþler kadar masum ve engindi aþk! þimdi bir þadýrvana misafir olmalýyým; günahlardan arýnma zamaný kuþ seslerinde...
Yollara arabesk þarkýlarla direnen bir kamyoncunun, yorgun gözleri kadar uyumayý özledim saçlarýnda. Bölünen uykularýn kadar uzaðým sana, yazamadýðýn þiirlerin her dizesindeyim! Yalnýzlýðýný öldüremez, bensiz hiçbir kent!
Gündoðumu, kokunu Ýç Anadolu’dan getirmeyeli yýllar oldu, Anýlar zaman mezarlýðýnda, þimdi Meram Baðlarý’nda ana sarýlmak vardý özlemlerce... ah...ah! sensiz; ne Yusuf olabildim ne köle, sevdasýz; heryer kuyu, heryer çöl...
Seni karþýlamayý özledim kadýným, heyecandan kaldýrýmlarý delice arþýnlamayý, Ölmeyi özledim, dünyanýn en masum gözlerinde.! söz, takým elbise giymeyeceðim, kýsa kestireceðim yine saçlarýmý, buz beyazý kotu da saklýyorum hala, hadi birgün aniden çýk gel ölmedim de!
Ýbrahim EROÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ALPEREN OZAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.