MEVSİM AYRILIK
MEVSÝM AYRILIK
Acýyla kývrýlmýþ bir ses kadar çaresiz
Yüzünü karaya boyadý, yalnýzlýk…
Kirpik dökümü mevsiminde
Biz…
Yani Sen’le Ben
Biz…
Ýki kör bakýþ…
Mim’lenmiþ kalemimin
Kuyruk sokumundan dirilircesine
Gözlerimize daldýk
Aþkla sulanmýþ tenimizin , bereketinde
Nazlý çiçekler gibi kokumuz
Gün doðumuna gebe kavuþmalarýmýzda
Yeryüzü, ayaklarýmýzýn altýndan kayardý
Kanatsýzca…
Birbirimizin vadilerinde
Çýplak düþlere yolcu
Yürek hancý
Aþkýn sürgünündeydik sevgili!
Göðsümüzün sarsýntýsýnda
Þen çocuklar gibi tepiþirdik
Yeni çatlamýþtýk daha!
Birbirimizin ergen dudaðýnda
Iþýða susak çiçekce
Tomurcuklarýmýzý eðerdik güneþe
Okþanmýþ yaralarýmýzýn ýsýsýnda
Ýyileþmeye ham elemlerimizi
Elerdik ellerimizle…
Tutuþmuþ iki odun parçasýnýn tek alâzý olur
Sýcak bir ýþýk gibi göðümüze yükselirdik
Yar(a)lýydým…
Yar(a)lýydýn…
Yalýn ve yalnýz akþamlarda!
Kaný kardeþ bildim
Sütür tutmayan, fütursuzluðuna
Caný ikiye ayýran
Cellat suratlý býcagýn, soðuk tutuþuna
Ýnkar besteler dilettim
Hava soðuk, zemheri
Buzda kayan ayaklarýmýn imansýzlýðýnda
Döndüm, gittim…
Kýzýlý damlayan kanca
Damardan aktýkça
Aktým senden…
Akacak kan damarda durmaz misali
Ayrýlýk vakti gelmiþ aþk!
Yürekte durmaz sevgili!
26.01.2013 22:15
NURGÜL OCAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.