Umman nedir?
Ýçinde kaybolduðum sonsuzluk mu?
Ya da hiç içinde yer alamadýðým korkusuzluk mu?
Yok, yoook, bunlarýn hiçbiri deðil.
Umman, içinden çýkamadýðým keþmekeþ,
Uyanamadýðým sensiz düþ.
Muhtaç olduðum sessizlik,
Sonunu bulamadýðým derinlik.
Çözemediðim kimlik,
Kavrayamadýðým benlik,
Kimsesizlik, kimsesizlik, kimsesizlik.
Kahrolasý sensizlik, sensizlik, sensizlik.
Çýðlýklarým ummanda anaforlar oluþturuyor.
Hayallerimin uçsuz bucaksýz koylarýnda kulaç atýyorum.
Sýnýrlar koyamazsýnýz bana dalgalar,
Ben ne kasýrgalar gördüm baþ eðmediðim.
Umman nedir?
Ne eller dayandý burnuma öpmediðim.
Hiç bir gücün bükemediði bileðim
Umman; riyaya bencilliðe öfkem.
Susturamadýðým dilim,
Edinemediðim ilim,
Sýnýr koyamadýðým arzularým.
Tanýyamadýðým ben,
Anlayamadýðým sen.