O kadar hayat sahneledi ki, En sonunda dayanamadý. Olduðu yere yýkýlýverdi, Önünden onca insan geçti, Ama göz ucuna bile gözükemedi, Oysa olsaydý da dili, Anlatý verseydi, gördüklerini, Bir ömre sýðmayacak kadar, Hikaye dökülürdü, kelimelerinden. Nesiller boyu kitaplar, þiirler, yazýlsa da, Filmler, diziler, çevrilse de, Ne kaðýtlar yeter, ne de makaralar. Eskimiþti, içinde yamalar içindeydi. Tam takati kalmamýþtý ki, Biri geldi ve yerden aldý, bir hamle de. Sevinmiþti, yaþlar süzülüyordu, Görünmeyen gözlerinden, Alan kiþi sýradan bir nem sanmýþtý, oysa... Derken, bir torbaya kondu, Ve karanlýk bir yere atýldý. Bütün ümitleri yýkýlýverdi, Asýl þimdi çürümüþtü, terk edilmiþti, çünkü. Onunla birlikte provalar, ilk gösterimler, kapanýþlar, Kýsacasý, yarým asýrlýk hayal de atýlmýþtý, Artýk karanlýk odaya. Yenisi takýlmýþtý, elbet ama, Eskisinin yerini ne tutabilirdi ki? O beyaz perde den veya tozlu sahnelerden, Aktarabilir mi peki, sonu gelmeyen seyirciye... Sosyal Medyada Paylaşın:
AntikAyna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.