SONBAHAR GELİNCE.

Sonbahar gelince bak neler oldu.
Hüzün bulutlarý geldi ovaya.
Bülbüller gidince güllerde soldu.
Ölüm sessizliði çöktü doðaya.

Soðuk rüzgâr eser, gelir daðlardan.
Yaprak altýn olmuþ, kopuyor daldan.
Üþüyen insanlar yürür yollardan.
Sonbahar ayýrýr, seveni yardan.

Sarý ayva, narlar, al al dalýnda.
Bekler sahibini, koparsýn diye.
Coþar güzel kýzlar, sevda çaðýnda.
Yaratan Allah’tan, bunlar hediye.

Hüzünle güzellik halay çekiyor.
Çoban dertli dertli çalar kavalý.
Turnalar yüksekten, çift çift geçiyor.
Sevdiði gurbette, kaldý kalalý.

Sarýdan bakýra, renk renk yapraklar.
Ýlkbaharý özler, þimdiden insan.
Yeþili kaybetti, aðlar topraklar.
Ömürler geçerken, böyledir zaman.

Her mevsim güzeldir, mutlu olana.
Yalnýz sonbaharlar, her þeyden özel.
Ayrýlýk, gözyaþý, hüzün kalana.
Nevbaharla, yazlar, güzel mi güzel.

Türkmendaðlý þair, yazarsýn böyle.
Nice yýllar geldi, geçti ömürden.
Yalan mý dostlarým, yalan mý söyle.
Sevenler seveni, arar gönülden.

HÝLMÝ CAN.
KASIM.2012.

(3918)

Sosyal Medyada Paylaşın: