Ey yar,kýþýn doðan, güneþ gibisin, Görüntün var ama, sýcaðýn yoktur, Yaþayan ölüler misalisin sen, Acý sözün kalbe saplanan oktur.
Çocuklar olunca,unuttun beni, inan sevdim yarim,özlerim seni, Soðuk durma yaklaþ,kýzarsýn ani, Hastayým yarama ilaç ver doktor.
Kul Armaðan der ki;niçin gelmezsin? Huzurum seninle,bunu bilmezsin ! Yüreðim kan aðlar,benle olmazsýn, Hatam büyük deðil,alným da aktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kul Armagan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.