yaraladın beni hayat ( eski şiirlerimden) Kardelen_-3372
yaraladın beni hayat ( eski şiirlerimden)
hayata hep kapalý pencereden bakarsýn açmaya cesaret edemezsin gözlerimiz hep buðulu ve sisli içimizdeki düþünceleri bir türlü söyleyemez rahatlatamazsýn kendini açýlan her kapýda bir boþluk bulursun ne farahlýk nede aydýnlýk vardýr kocaman dünyada yanlýzlýðýnla yaþarsýn oysaki beklentin çok degildir gülen sevgi dolu göz seni sen olduðun için sevecek bir yürek beklersin yüreðindeki çocuk büyümesede hayat kocatýr seni gün geçtikce ellerini tutacak sýcak bir el yaralarýný saracak bir eþ beklersin ömrünce uzun bir köprü üstünde bilmeden sonunu yürürsün gündüz gece hayat sana ne getirecek bilmesende gidersin kalbinin seni götürdüðü yere ah hayat yaraladýn kalbimi sence artýk yaralarýmý sarma vakti gelmedimi mutluluk yüzünü göster bana bu kadar ______________ eziyet yetmezmi.
kardelen_-3372
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen_-3372 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.