Ben bir çýnar aðacýyým Daha yeni dallanmýþtým Gül bahçemde gül açardým Kestiler dallarýmý,acýmadan Onlar kestiler ,ben budaklandým Her budadýðýmda binlerce dal açtým. Karanlýk bulutlar yoldaþým oldu Yaðan yaðmurlar ýslattý beni Tükenmedim tükenmedim... Yapraklarým sallandý,kokuyu yaydý her tarafa Mevsimler deðiþti,yýllar geçti aradan Asla bir taze ýþýn aydýnlatmadý izbelerimizi Duvar çatlaklarýndan sýtmalý miyazmalar Süzülür alevlenerek týpký sönük ampuller gibi Ve iþledi vücudumuza iðrenç kokularý Çoðalttý susuzluðumuzu ve kuruttular derimizi Çýlgýn rüzgar estikçe esti bildiðine Vicdanlar heybesini çoktan yolunu almýþtý Yapýn kaderinizi,dizginsiz ruhlar Ben yine yeþerdim çýnar aðacýyým..
Haydar Uzun
Sosyal Medyada Paylaşın:
dost46 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.