Elli yýl var geride, aþk vardý bu seride Yâr kýsmet ben yârendim, þans beklerken beride Bunu gören hazýmsýz, “Karaçalýyým” dedi Ve, aramýza girdi; diken kaldý deride.
Unutmam, gerçek aþk bu; ben, ben olmaktan ýrak Bu aþkta sen ustam ol, ben olayým bir çýrak Güneþim ol isterdim, kalbimde kal isterdim Zaten kalbimde aþkýn, aþký kalbimde býrak.
Hayalin bile aþktýr, varlýðýn ise nurdur Her kötülüðü yakar, burada yanan urdur Devasa aþk böyledir, sabah-akþam öyledir Bu aþk çok-çok deðerli, paha biçilmez kurdur.
Pembe gül var adýnda, bal þeker var tadýnda Sen bir baþkasýn, aþk’sýn; yoktur baþka kadýnda Ruh ikizimsen eðer, bu aþk her þeye deðer Bu netice kaderse, býrak kalsýn tadýnda. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.