Yaðýyordu yaðmurlar
Islanýyordu ruhum mýhlanmýþ karanlýklarda
Kaç asýrdýr kim bilir
Hani diyordum
Gülüþünde olsaydý kokunun kaldýðý yerde
Vurulmuþ
Yüreklerim var ölü þiirlerimde
Kim vur duya gitmiþçesine çýt yok
Sessiz
Çýðlýklar büyür bu kentin sokaklarýnda
Afiþlenmiþ resimler
Kaybolmuþ gönüler var duman duman
Dur be gözüm
Acýlar kýraðý çalmaz ki tersine dönmüþse âlem
Çocuk
Ellerinle papatyalar koy üstüme
Birazda sýcaklýðýný
Üþüyorum
Bu cehennem ateþinde
Savrulsun rüzgârlarýnla sardunya yapraklarým
Açsýn limon çiçekleri
Sýralasýn karanfiller
Günün bittiði yerden
Ay doðsun
Ela gözlerinden ta Mezopotamya’ya kadar
Dedim ya gözüm
Bu gecede
Ölü þiirlerim var
Ölü kentin sokaklarýndan dize dize
Mavi
Yüreðimin
Ýzinde
Þiir
Mahir ULAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.