yaşamak...
YAÞAMAK...
iliklerine kadar yaþamak,
yarý aç, yarý tok.
iliklerine kadar merhamet,
iliklerine kadar nefret.
gül renginde kan kusmak,
bir’ i bin kahýr yaþamak.
ve yine de gülmek.
bi dünya savaþýnýn ortasýnda,
bir lokmayla doymak, yaþamak,
ve hasret, umutla sabýrla,
ayrýlýk þarkýsýnýn mýsrasýnda,
gülümseyen gözlerle keyiflenmek,
gemileri iple çekmek, yaþamak.
ne kadar da küstah bu cesaret,
ölüme koþmak, sadýk atlarýnla,
kýlýca bakýra siper olmak,
kendini feda etmek yaþamak.
ve anlamak, son deðil hiçbirþey.
bilmez misin, hikayeler asla bitmez,
orda, uzakta ki o köyde,
sürüp gitmek yaþamak...
ben bu gün doymadým,
aradým, biþey de bulmadým.
yarýna Allah kêrim...
yarý aç yarý tok yaþamak.
bi dünya kahýr da birikmiþ içimde,
demiþ ya üstâd "hep kahýr, hep kahýr"
oysa ne keyiflisin sen,
iliklerinde kahýrla yaþamak.
ve merhamet, gezgin böceðe...
zebil ýslanmýþ, kumru yavrusu,
kýþ günüünün ortasýnda.
benden al, yeter ki sen ölme...
bu gün öyle yaþadým ki...
bir kilo portakal yedim ben.
ne kadar da hasretmiþim,
portakal kokusuymuþ yaþamak....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.