düþersin aklýmdan diye hiçbirþeyi düþünmüyorum doluya dönüþürdü gözlerimden akan damlalar çarparak uzaklaþýrdý rüzgar kehribar tanesi gibi daðýlýrdý unutulan adýmlar yorgundu umutlarý utançlarý kadar zaman dün yok yarýn gelmedi henüz bu gün hergünden daha kocaman akþamlarý yanýk kokusu gelirdi yüreðimden kor alevler gibi hayatým sabah olmadan bir anlam vermeye çalýþýrken sancýlarýma saplanýrdý sýzýlar tek tek kronik baþ aðrýlarýma kemikleri sýzlardý ak düþen saçlarmýn siyanüründe kýrýk masanýn altýna koyduðu kaðýt kaçýncý sevmelerine yazdýðý aðýttý buruþuk unutulmuþ sarý sayfalar saman kaðýdýndan geriye kalan bir aðaç gibi salladýlar gövdesini hayatýn iki vadi arasýnda can iki vadi arasýnda heycan süzülür giderdi candan can derindi topraðýn karný geniþliðinde yutkunurdu hayatý
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaanaybüke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.