mehaba caným yoksa el mi sandýn tanýmadýn mý benim ben hani üçgün önce parka yürümüþtük göz göze gökyüzünü keþfetmiþtik kor dudaðýn eritmiþti dümdüz oldu gönül daðlarým merhaba caným sen gülerken yüreðimde güller açmýþtý, bahar yaðmýþtým yanaðýna ýslak nemli idi duadaðým eline alýp ince parmaðýnla ince saçýmý daðýtmýþtýn darma daðýn olmuþtum unuttum saatleri asýrlarý uçmuþtum kanatlanýp kucaðýna hatýrladýn mý
merhaba caným her kes bir o yana bir bu yana gidiyordu o gürültü korno eksos dumaný taravay akortlarýnýn bulunduðu þehirde ve tüm gözler üstündeydi, kim ne düþünüyodu bize ne gözlerimiz de bir bayrak gibi öpülesi tenlerimiz mevsimleri yazmýþtý yüzüne zaman nasýl akýp gitti anlamadan parmak uçlarýmýzda aðaçlar titremiþti çoþmuþtu sevgi hilal doðmuþtu içimiz de, ayrýlýða inat
irfan Kökten
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.