bir zamanlar oturduðumuz mahallede bir ninja vardý mahallemizde baþka dinlere mensup insanlarda vardý ninja herkesle iyi geçinirdi seçkin biriydi iriydi sevimliydi güleçti çoðu þeye güler geçerdi kahvede çayý açýk içerdi Orhan Gencebay duydu mu kendinden geçerdi fenerin her maçýna giderdi Kadýköy altýyolda onu gördüm gitar kursuna giderdi bir ara hep gitarla gezdi Eric Clapton dinlerdi acý nedir bilmezdi hiç lahmacun yemezdi kuru fasulye pilav severdi nefret bilmezdi kin duymazdý arkadaþtý bilardo oynardý bir kez beni yenmiþti biz ona ninja diyorduk bildiðimiz ninja dersler almýþtý þimdi yok bende zaten o mahallede oturmuyorum aklýma geldi ninjalar bizim gençliðimizdi 80li yýllarda moda böyleydi bugün bir ninja filmi gördüm bizim ninja nerde þimdikiler nerde ah iþte zamane gençliði deðil mi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Zorluoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.