San ki, Yeryüzünde ki bütün terziler Gelip bir araya Seni Yüreðime öyle dikmiþler ki Söküp atamýyorum Dört duvar arasýnda Bu karanlýkta odada Seni bir baþýna býrakýp da Gidemiyorum Daralýyor kalbim sensiz Nefes alamýyorum Perdeler indi gözlerime Karanlýktayým sensiz Göremiyorum Yeni açmýþ gonca gülleri Sevip okþasam da bir bir Nedense senin kokunu Alamýyorum Kaç kere denedim Canýma kýymayý Ne yaptýysam sensiz Ölemiyorum Kýrdý zalimler Kolumu kanadýmý Özgür kuþlar gibi sensiz Uçamýyorum. adem aydýnlý Sosyal Medyada Paylaşın:
ADEM74 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.