Bu akþam sana adýný bilmediðim
Çiçekler topladým gelirken
Kanadýkça parmaklarýmýn ucu
Kurtlar basýyordu kentimi
Ve gittikçe büyüyordu beynimdeki ur
Ben hâlâ içimde yorgun
Ve de yaralý bir kaçak saklýyorum
Kabarýp duruyor Karadeniz gibi
Ezberimdeki bütün türküler kekeme
Yapýþýyorlar çeneme
Titriyor akþamdan sabaha
Canýna okuduðum türküler
Savrulup gitse diyorum dilimin ucundan
Gel gör ki tekrarlýyorum deli gibi
Býkmadan usanmadan
Sözcüklerim berduþ
Þiirlerim evde kalmýþ kýz gibi
Her dalga yüreðime bir yara eþse de
Seviyorum deniz kenarýný
Burada kalýr mýydým hiç bu kadar
Anlamasaydý dilimden Karadeniz
Çýðýrýndan çýkan kalemime sahip çýkamadýðým için
Yargýlanacak biliyorum
Aþka yataklýktan
Sevmiþliðimin kanýtý olsun
Satýr aralarýna sýkýþtýrdýðým güller
Gönüllü giderim daraðacýna
Artýk üþümüyorum daha asýldýðýmda
Orada öpüþürüm belki de urganýmla kim bilir
Çok mu bencillikti istemek mutluluðu
Nereden bilebilirdim bu kadar çamurlaþtýðýný
Göz çukurlarýnýn
Bilebilseydim acý çekecek yaþta olmadýðýmý
Olur muydu gözlerin gözlerime mavzer
Kana bulanýr mýydý þiir
Kan kokar mýydý kalem
Ay yoruldu ýþýk tutmaktan
Gökyüzü yýrtýlýr birazdan
Kusar öfkesini üstüme
Gideyim diyorum geceyi özetleyerek
Anladým ki yanmasaydý kentimin yüreði
Viran olurdu bütün türküler
Yarýn akþam yine gelirdim belki
Sesime ses verseydin