Oðlum ölene kadar hiç kimse sevmez seni
Sevseydi annen geçen, býrakýr mýydý beni?
Bu doðru sözümden al dersle dolu hisseni
Pisliklerle doldurma kuzum gönül Kabeni
Hiç kimse sevmez, sevmez oðlum dürüstü
Seni arkandan vuran, güvendiðin eþin olur
Babana bir sorsana ,,dostlarýn niçin küstü’’
Çünkü kurda sunulan, tek senin leþin olur
Biliyor musun yavrum insan kendini sever
Þu hayatta tek dostun, sensin kýymetini bil
Yürekten, mertçe seni, sevene kendini ver
Gönlünü sakýn verme, ucuz aþka mukabil
Sana verilen huzur bir gün senden çalýnýr
Ýnsan, her þeyi ödünç verir sakýn ha alma!
Ödemezsen borcunu, gururun bohçalanýr
Ve bir çöpe atýlýr; bu yüzden hiç alçalma!
Bir bak bana, babana ne görüyorsun söyle
Yüzümde derin izler, nice gizle gam gizler
Meyhanenin birinde, aðlarken elde meyle
Gece yatak deseni, olur Gül’le Nergizler
Sen âh minel aþk derken onun ruhu oh çeker
Gerçek budur velakin, hiç kimse haykýramaz
Hep gönül baðlarýnda, bir ceylan olup seker
Kurttan kalan kadavra, hiç kimseye yaramaz
Böyle konuþma baba, deme oðul deme hiç
Dünyanýn pis alnýnda ben faniyim yazýyor
Günümüz Leyla’larý, kahpe aþklarýysa piç
Kokan aðýzlarýndan, her gün yalan sýzýyor
S / ÂYE (08:33) 22 Ocak 2013 / Tepebaþý / Eskiþehir