Hüzün çöllerinden
Yalýn ayak, baþ kabak, hüzün dolu çöllerden,
Gidiyorum meçhule, Baðdat deðil, Þam deðil.
Serap görmem mazurdur, uzaktayým göllerden,
Bu Leyla, Mecnun gibi, bir efsane nam deðil.
Bata çýka yürürüm, dertlerim kalkar þaha,
Dermaným tükeniyor, gayret gerekir daha,
Kum yýðýný tepeler, çok zor bulduðum vaha,
Üç beþ yaprak palmiye, çýnar deðil, çam deðil.
Diþlerimle kopartýp, kendi etimi yerken,
Artýk ölmek istedim, kýsa zamandan erken,
Umutlarým kalmadý, çarem tükendi derken,
Bir gönül-e sýðýndým, duvar deðil, dam deðil.
Merhamet yüz gösterdi, benim gibi cahile,
Þükür arayý açtýk, eyvah ile ah ile
Ýþsiz güçsüz avare, ulaþtým bir sahile,
Birçok insanlar gördüm, benim gibi ham deðil.
Biri birinden farklý, guruplara rastladým,
Ýdrakim baþa geldi, fikirlere yasladým,
Onlar ile kendimin farkýný kýyasladým,
Baþtan ayaða kadar, hiçbir þeyim tam deðil.
Her kim varsa çevremde, hepsi kemale ermiþ,
Türlü çiçekler açmýþ, çeþitli meyve vermiþ,
Bize ne bundan dedim, kim ne dermiþse dermiþ,
Aþka düþeli gönül, hiç kimseye ram deðil.
El çekeli saltanat, bizden gideli varlýk,
Geniþledi kâinat, bolluk getirdi darlýk,
Kýzgýn çöller yeþerdi, gülistan oldu harlýk,
Yaralýysam ezelden, keder deðil gam deðil.
21.01.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.