payitaht

yaþadýðý þehre sürgündür her insan
kelepçelidir eli kolu
dibinde beklediði akasya dallarýna
orada sevmiþtir orada ayrýlmýþ
diðer dünyalarýn altýnda kalmýþtýr bazan
soðuk sinema salonlarýnda
baþka þehirlerdeki sevdalarýn
nasýl varýr ki farkýna



gitmesine gider de oralardan
gece olmadan ýþýðý sönen beldelere
üfleyen olmaz karanlýklarý
bir türlü gelmez sabah
ilan edilir kanýksanmýþ yalnýzlýklara payitaht



çektiði acýlara taliptir insan
gün gelir; aðlarsa aðladýklarýna
beyaz bayraklar diker ulaklar
o þehrin burçlarýna
ve tadý kaçar acýlarýn



yakaladýðýn zaman yandýn demek
bitmiþtir artýk varmalarýn
hoþ geldin ferman-ý sürgün
artýk anlamý var mý o þehr-i kadimde yaþamanýn



yanmalarýna taliptir insan
bir acemi körükçüye düþtük
ne köz olduk ne köseði
en kurusundan ver odunlarýn süphan




kömür saçlarla geldik bu þehre
yüzümüz mü var pamuk tarlalarýyla gitmeye


ankara






kasým





Sosyal Medyada Paylaşın: