Mecalim Kalmadı

Dalý kýrdýkça,yaprak düþüyor
Aþkýndan yandý yüreðim piþiyor,
Sensizken içim üþüyor
Gözlerim aðlamaktan þiþiyor.
Günler geçerken bir yanýmý göçüyor,
Sensizliðe susayan dudaklarým mey içiyor,
Aþkýndan yýrtýlan kalbimi terziler dikiyor,
Uyuþmuþ çenem diþlerim dökülüyor.
Felek beni yalnýz gördü silkeliyor,
Zaman düþman bana sinsice gülüyor,
Kargalar o sesleriyle þarký söylüyor.
Bir ben,beni sessizce dinliyorum,
Sevdan sazýn telinde ayrýlýk çalýyor,
Göz yaþlarýn dudaklarýmda hatýra kalýyor,
Bu günüm,geçmiþimi mumla arýyor.
Aþkýndan gençliðim zýrýl,zýrýl aðlýyor,
Fallara baktýrdým seni saklýyor,
Kadere sordum seni aklýyor,
Sevgin her þeyim beni tetikliyor.
Þeytan sinsice beni kendine çekiyor,
Dermansýz kalan dizlerim artýk tutmuyor,
Aþkýn baþa bela geceleri uyutmuyor,
Alimler toplanmýþ gönlümü avutamýyor,
Cerrahlar el atsada kalbimi sökse yerinde,
Katipler halimi anlayýp yazsalar,
Linç giriþimlerine maruz kalmýþým,
Aþkýn beni sarhoþ etti,
Ayýk Durmaya Mecalim Kalmadý.
Sensiz Yaþamaya Mecalim Kalmadý...

Nizamettin ERGÜL



Sosyal Medyada Paylaşın: