İnsan Robot

Vakti unuttum yine
Ne gecedeyim ne sabah
Ruhum kanatlanmýþ ben öteye
Ne kendimdeyim ne baþka yerde.

Denize gidiyorum arada
Deniz gibi uçsuz buçaksýz büyüyüp kaybolmak geliyor
Bilinmez bir sahilde karaya vurup
Kýzgýn kumlara uzanmak.

Açýlsýn þu içim
Daðýlsýn kara bulutlar göðümden
Dinmeyen fýrtýna neden
Hep kara mý görüyorum
Neden geçmiyor hiç kervan ki
Yusuf olup çýkamýyorum kuyudan.

Hiç
Koca bir hiçlik benim ki
Onca varlýk içinde seçemiyorum yolumu
Yokluk ne büyük nimetmiþ meðer
Ýnsana baþka seçim kalmýyorken
Yürümek, alnýn açýk, yolun aydýnlýk.

Haydi zamaný unuttum diyordum ya
Yok, biyolojik saatim alarm veriyor
Haydi diyor hücrene gitmelisin
Aynen üretim bandýnda kurulu bir robot gibiyim.

Düþüncelerim günden güne azalýyor
Vidalarým eskisede önemli deðil yenilenir
Programlar yapýlýyor benden habersiz
Kalbime yeni sevgi koydular ki
Nasýl çalýþýyor bilmiyorum.

Modern dünyanýn mahkum robot insanýyýz
Her sabah uyandýrýlan günboyu rutin
Haydi artýk kalk yerinden
Kaç gün önce yaptýðýn nakarat gibi
Sersezeniþlerim ayný, ayný teranne
Deðiþen tek þey zaman
Ben 2013 model yeni programlanmýþ
Ýnsan robotlarýndan biriyim.

(Ocak 2013 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: