ZAMANE DELÝSÝ Dumanlý daðlarý kendine ev yapan Elinden düþürmediði bastonu yoldaþ yapan Yüreðindeki sevda ateþini yar yapan Biri var uzaklarda.
Küsmüþ bu kente ovaya Kendini bulmuþ daðlarda Baþ kaldýrmamýþ devletine Daða çýktýysa da
Zamana ayak uyduramamýþ belli ki Yalan söyleyememiþ dedikoduya kulak vermemiþ Kendini bulmuþ daðlarda Konuþmuþ çiçekle aðaçla
Daðlara çýkmadan önce Dost aramýþ gündüz gece Bulamamýþ kendini anlatacak bir hece Ýþte o zaman çýkmýþ daðlara garipçe
Gönlünü vermiþ uzun saçlý karakaþlý birine O da gidince baþka birine Söylememiþ derdini kimselere Çýkmýþ daðlara düþmüþ sevda derdine
Bilinmez bu diyarda Kim akýllý kim deli Kim haklý kim haksýz Seversin kaçar gider Deðmezmiþ dersin geri döner Ortalýkta ahlak kalmamýþsa eðer Yaþamanýn anlamý yok artýk yeter Bu söz de burada biter… YORGUNUM42 yorgunum42
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgunum42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.