Bu Gün Yüreğimin Görüş Günü
-Adamým
Her gece olduðu gibi
Bu gece de
Bu soðuk odada
Sensizliðin ateþiyle ýsýnýrken
Sen düþüyorsun göz bebeklerime
Ve!
Saðým, solum
önüm, arkam sen oluyorsun
Sevda nöbetlerimde.
Baksana
Kan lekesi gibi duruyor üstümde
Bu ayrýlýk
Hiç yakýþmadý bu sevdaya.
Olmadý be adamým olmadý
Senin gibi
Alýþamadým
Annemden sonra yokluðunu
Kefen gibi
Giydiremedim bu yüreðe.
Yüreðimin sönmeyen ateþi
Ayrýlýk bu kadar mý koyar
Bu kadar mý acý verir
Sevdanla sýnanan
Sol yanýma
Zor olsa da
Alýþacaðým gülüm alýþacaðým
Haftanýn altý gününü
Hayatýmdan silip
Bir tek o kara ‘’perþembeleri’’
Yaþamaya da alýþacaðým.
Adamým
Yokluðunda nelere alýþmadým ki zaten
Köþe baþýnda ki çay ocaðýna
Zabýtalarla köþe kapmaca oynayan
Gevrekçi Ýdris’e
Boyacý Halil’e
Çiçekçi Güllü’ye
Kapý önünde ki kuyruða
Gardiyan Mehmet amcaya
Hepsine alýþtým be gülüm alýþtým.
Þimdi de !
Þu ölümden beter
Yüz görümlüðü kadar kýsa süren
Görüþ günlerine alýþýyorum
Üzülme ne olur!
Eskisi kadar koymuyor artýk.
Offfff aþkým of
Bu gün yüreðimin görüþ günü
Alýþtým diyorum da
Seni orada býrakýp gelmek yok mu?
Ne olur!
Ondan sonrasýný
Ne sen sor!
Ne de! Ben söyleyeyim.
Baksana!
Sevdasýyla yandýðým adamým
Teninin kokusu gibi
Üstüm, baþým hep!
Ayrýlýk kokuyor
Adamým
Bu satýrlarý yazarken
Yine efkarýn göbeðine
Çilingir sofrasýný kurdum sensiz.
Her zaman ki gibi
Lambalarý da söndürdüm
Ay ýþýðýnda
Dalgalarla seviþen yakamozlarý
Seyrettiðimiz ‘’O’’ son gecemizden kalma
yarým þiþe rakýný açtým?
Ýki bardak; bir dilim beyaz peynir ile
Hicaz makamýndan bir þarký dinlerim
Uyuya kalmayayým diye
Sabahý sabah yaparým artýk
Yarýn yüreðimin görüþ günü
Uyku tutmaz bilirsin.
Adamým
Ne yaþananlarýn
Ne de yarým kalan sevdalar için
Konuþan dilin kemiði yok derler ya?
Ýþte öyle bir þey
Sussam
Yüreðim kanar
Konuþsam
Yüreðin yanar.
Gözümün nuru
Suskunluða gebe kaldýðýmda
Anladým!
Hiç bir þey
Eskisi gibi deðilmiþ.
Bir senden öncesi vardý
Yaþanmamýþ
Yaþanamamýþ
Bir de
Senden sonrasý var
Þimdi
Avuçlarýmýn içine býraktýðýn hayatým da
Kan revan içinde kalmýþ.
‘’ Adamým bu gecelik bu kadar.
Haftaya görüþ gününe kadar beklemen lazým !..’’
-Kadýným
Senin gibi
Sabrý sükut-la
Günleri sayarken
Dört duvar arasýnda.
Geçmek bilmeyen günler hep
‘’ Görüþ gününe ‘’ gebe kalýyor
Bendede.
Kadýným
Hani gidiyorum diyorsun ya!
Üstüne üstelik
Lambalarý da söndüreceðim inadýna diyorsun ya!
Ýnan bebeðim gidemezsin
Neden mi?
Ben buradayým diye gidemezsin.
Bilirim
Her zaman ki gibi
Gözüne uykuda girmez
Uyuyamaz
Gözlerin kan çanaðý oluncaya kadar
Bakarsýn pencerenden
Gecenin bir yarýsýna kadar bekler
Kalkar bir de hayal kurarsýn ya
Ýþte o zaman içim acýr
Sol yaným kanar beeee
Kadýným!
‘’Senin gibi yazmayý beceremem ama?
Yürek yaþarken biat edermiþ ölürken deðil !.. ‘’
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut turgay kılıçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.