Bir yudum aþk içtim gönül tasýndan.
Býktým usandým ben nefs kavgasýndan.
Dertli yüreðimin tam ortasýndan.
Silah,mermi deðil gül vurdu beni…
Aradým durmadan yaþlý göz ile.
Sinemi kavuran yanýk köz ile.
Yýkýldým ben artýk bir tek söz ile.
Kýlýçtan keskinmiþ dil vurdu beni…
Dertler deryasýnda sýralandým ben.
Parça parça oldum paralandým ben.
Ýflah olmam gayrý yaralandým ben.
Hep dost zannettiðim el vurdu beni…
Gönül mahkemesi bugün kuruldu.
Karar kesinleþti hüküm verildi.
Zavallý yüreðim yere serildi.
Yokluðun öldürdü,gel vurdu beni…
Ne yay gibi kaþýn,ne ela gözün.
Ne bal dudaðýn,ne ay gibi yüzün.
Ne güzel gülüþün,ne tatlý sözün.
Siyah zülfünde ki tel vurdu beni…
Gönlünce sevilip sevmek ar deðil.
Sevgiyle yaþamak hiç de zor deðil.
Zemheri ayýnda yaðan kar deðil;
Seher vakti esen yel vurdu beni…
Aldanma dünyaya bak çarký bozuk.
Herkes birbirine atýyor kazýk.
Ramazan der adam kalmamýþ yazýk.
En güvendiðim bir kul vurdu beni…
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
18.01.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.