Bülbüller Hayâ Eder
Dava deyip saldýrýr, asâbiyet hep sersem
Göz kararmýþ bir kere, kör basiret ne desem
Akýl terki diyârda, hayalleri teneke
Bir kuru sevda ki gör, sevdalara pür leke
Mevlâna’ya laf atar? Moðollarla barýþýk
Üzülsem mi gülsem mi kafam karmakarýþýk
Akif ‘de çok çekmiþti ve yarasý derindi
Tutturmuþ bir ham hayal bilmem kime yerindi.
Bülbüller hayâ eder Þeb-i arûz dinlerken
Göreceksin ceddini semazenle inlerken
Mevlana’dan rengârenk… Cennet ararsan cennet
Yýldýzlar cezbelendi Mecusi’ye de himmet
Ýnançsýzlýk içinde yüzerken bak sineler
Yavrular tiner çeker ve sarsýlýr analar
Peki, sen ne yaptýn sen? Anlatsana hünerin!
Kaleminde hezeyan ne desem ben aferin
Nasýl da gürlüyordu býyýklarý titrerken
Ve kendimden utandým, Çamlýca’ya giderken
Mevlâna’ya eþ olmuþ savuruyor naneler
Adam büyük baþ olmuþ hep ayný teraneler
Duydum ruhum sarsýldý ayrýlýk pençesinde
Der “Mevlâna Türk deðil” Mesnevi lehçesinde
Âkif de Arnavut’muþ ki marþýmýn hür sesi
O Arap ki köleyim Güllerin Efendisi
On dört asýr yaþadýk Türk Arabî Farisi
Sarýl vatana sarýl, hikâyedir gerisi!...
07.03.2006 Bursa
Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.