KARAELMAS YAZGISI

Maviye çalýnmýþ kara,
Yeþile sürünmüþ zift
Elmasý sýrtýnda taþýr çuvallarla
Topal katýrla esmer fukara…
Ayak uçlarýmda simsiyah bir deniz,
Kömür isini sýrtýnda taþýyan bulutlar.
Elmasýn karasýna yangýlý
Geniz
Ekmek kömürün aðzýnda
Gelmiþ yakýn uzak
Altý kara üstü kara Zonguldak.

Zonguldak, içlidir yeþili mavisi
Memleketimin dumaný tüter ocaðýnda.
Ne yavrular kaldý yetim ana kucaðýnda
Yerin altýnda kefensiz Zonguldak’ýn mazisi…

Kazmanýn burnuyla yeri kazacak,
Yine binbir yerinden yaralý yüreði.
Kazmasýndan alacak ekmeðini.
Belki nasibini yine kazmasý kesecek.
Ocaklardan tüten ateþ,
Kim bilir kimin ocaðýna düþecek?
Ezelden mi karadýr kaderi,
Kaderi miras ebedle
Ve miras çoluða cocuða
Yazgýya teslim olmak edeble…

Zonguldak’ýn altý oyuk oyuk,
Derdi baþýndan aþkýn derdi kendinden büyük.
Zonguldak yazgýsý kara bahtý kara,
Baðrýnda açýlýr her gün baþka yara…
Sosyal Medyada Paylaşın: