Dönüp de bakar mýsýn yazgýmdan sarkanlara Bir de ahkâm kesiyor yoluma çýkan felek Dönüþ çaný çalarken mühleti dolanlara Zengin fakir demiyor un ufak eden elek
Salýncaklar kurmuþum Ýçimdeki çocuða Nen çalýp uyutmuþum zýlgýt yemesin diye Zahmetle belemiþim zaman denen kucaða Umutla avutmuþum yarýnlar senin diye