KOZMİK FISILTILAR- 1-
GÖRÜNDÜÐÜ GÝBÝ DEÐÝL HÝÇ BÝR ÞEY Bazen yükseklerde uçan bir kartalý küçük sanýrsýn.
Kimi zaman ise, çöplerin üzerinde uçuþan bir sineðin gövdesi, gölgesinde devleþir.
Onu da olduðundan büyük sanýrsýn.
Aldanma gördüklerine.
Çünkü, bazen en küçük gördüklerin
Ýlahi boyutlarýn yüceliðinde yol almaktadýr.
Büyük sandýklarýn ise hala çöplerin üzerinde uçuþmaktadýr.
KAR Suskunluðun sabrýndandýr.
Sabýr sana sunulan bir armaðandýr.
Unutma, ilahi sonsuzlukta, dünyada uðradýðýn tüm haksýzlýklar
üzerine damlayan
ve erimeye mahkum bir damla kardýr.
ÝKÝZ RUHUM’A… Belki biter suskunluðum
Ve sonsuzca aðlamaz ruhum
Sen benim ikiz ruhum
Sonsuzlukta bekle beni
Geleceðim “hiç”likte hep “BÝR” olmak için yanýna
Bugün yoksam yanýnda üzülme!..
Vuslat zamaný deðil
Henüz yerine getiremedik
Ayrýlýrken ruhumuza verdiðimiz sözleri
Görse de gözlerim seni
Duysam da sesini
Bilsem de nerde nasýl yaþarsýn
Ýstesem dokunabileceðim kadar yakýnsýn
Ama yine de hem bensin hem bana çok uzaksýn
Sen ilahi aþkýn
Evrenler yaratan ýþýðýnda
Bekle beni
Biz oraya aitiz sevgili…
GECE Aydýnlýk
sabahlara
uyanmak içindir
geceler…
GÜNAYDIN Uyan!!!
Baþkalarýný deðil, önce kendini baðýþla.
Çünkü en fazla kýrgýn olduðun yine kendinsin.
Her gün pembe ýþýk enerjileriyle
Sarýp sarmala bedenini.
Baþkalarýna kendini sevdirmek zorunda deðilsin.
Önce sen, yüreðinden sev kendini.
SEN SEVÝLMEYE DEÐERSÝN.
Çýkar bendeki tüm etiketleri,
Ne kaldý sana benden geri,
Sadece bir ýþýk varlýk...
Düþün þimdi,
Sen benden farklý mýsýn,
Ben senden gayrý mýyým?
SEN TÜMEVRENLE BÝR BÜTÜNSÜN…
Seni yolundan döndürmek isteyen,
Her ne varsa gönder hayatýndan.
Kendini kandýrma, hiç kimsenin sana ihtiyacý yok.
Sana, en çok ihtiyacý olan yine sensin.
SEN GÜCÜNÜN MERKEZÝNDESÝN...
Çýkar bendeki tüm etiketleri,
Ne kaldý sana benden geri,
Sadece bir ýþýk varlýk...
Düþün þimdi,
Sen benden farklý mýsýn,
Ben senden gayrý mýyým?
SEN TÜM EVRENLE BÝR BÜTÜNSÜN…
Baþka boyutlarda,
Farklý ritmlerde,
Ayný þarkýyý söylediðin
Özdeþlerin olsa da,
Unutma sen bu evrenin biriciðisin.
Senden baþka, bir sen daha
Yaratýlmadý bu evrende.
SEN DEÐERLÝSÝN…
Evim, yuvam, saltanatým yok diye üzülme.
Hepimiz bu dünyada, konar geçer deðil miyiz?
Fark edersen evren bizim gerçek yuvamýz.
SEN NEREYE GÝDERSEN GÝT GÜVENDESÝN...
Ýlkbaharýn kýzý
Hazana aþýk olmuþ
Yazý göremeden,
çiçeklerini
Hazan rüzgarýnda
savurmuþ…
Eylül- 2011/Ýstanbul
OÐULA ÖÐÜT Sen deðiþtiðinde
Ve baþka bir dünyanýn
Kapýlarý aralandýðýnda,
Aðlarsan;
Gözyaþlarýn yýldýz tanecikleridir.
Yýldýzlardan ýþýltý taþýr her bir damla...
Gülersen;
Gülüþün güneþtir.
Güneþin ýþýltýsýnda parlayan
Bir ruh ýþýldar gözlerinde...
Aðladýkça,
Karanlýkta parlarsýn bir yýldýz gibi,
Yalnýz, uzak ve soðuk...
Güldükçe,
Iþýldarsýn güneþ gibi,
Sýcacýk, hayat veren ve aydýnlýk...
Seçtiðin yol senin yolundur.
Bil ki,
Hangi yolu seçersen seç,
Yolun daima ýþýltýlý bir parlaklýðadýr.
Karanlýk bile engelleyemez ýþýmaný...
Yüreðinde sevgi var oldukça,
Iþýktan yollar açýlýr önünde...
Ve ýþýk yol alýr daima
Kainatlar boyunca,
Bilinmez ülkelere...
Unutma;
Yaþam bir gülüþ
Gözyaþýndan süzülen
Yaþam bir düþ,
Boþluklarda uçuþup giden...
Sen bir yolcusun,
Asla baþka yolculara benzemeyen,
Ve sadece senin için açýlan yollardan ilerleyen...
Ocak/2005-Ýstanbul
Rusya’da ölen terör kurbaný çocuklara…
ÇOCUKLARA AÐIT Yaþam mýydý sizden kopan,
Yoksa sizler miydiniz yaþamdan
Kopmayý seçen?
Böyle mi olmasý gerekiyordu,
Bu kadar acý mý vermeliydiniz giderken?...
Sizleri hiç tanýmadým,
Yüzlerinizi bile bilmem,
Seslerinizi hiç iþitmedim,
Yüreklerinizde ne var onu da bilmem,
Sadece gözlerinizi görüyorum,
Bakýyorsunuz, masum, þaþkýn ve
Korkulu…
Anlamaz yüreðiniz bilirim
Hayatýn acýmasýz gerçeklerini.
Oyunlarýnýzda savaþý seversiniz,
Ama anlayamazsýnýz,
Onun acý veren
Vahþetini…
Terör mü?...
Onu nereden bileceksiniz,
Ne olduðunu bilmediðiniz,
Hain oyunlara kurban oldu bedenleriniz…
Kim bilir kimlerin çýkarlarýna,
Kimlerin tuzaklarýna düþtü,
Masumiyetiniz…
Biliyorum gitmeliydiniz,
Anlatmanýz gerekiyordu insanlýða,
Terörün ne kadar kadar zalimleþebileceðini
Ve anlamamýz gerekiyordu,
Eðer izin verirsek, karanlýðýn neler getirebileceðini…
Ama yine de yüreklerimize
Bu kadar acý mý vermeliydiniz giderken...
Yaþam sahnesindeki rolünüze,
Bir trajediyle son verirken,
Alkýþlar yoktu yeryüzünde.
Issýz bir acýda düðümlenmiþti tüm sesler.
Sadece acý ve acýnýn gözyaþlarý,
Onlar sessizce haykýrdý siz giderken...
Biliyorum gitmeliydiniz,
Biliyorum bu olmalýydý,
Biliyorum anlatmak istedikleriniz vardý...
Siz bedenlerinizi kurban verirken
Teröre,
Bizler sadece aðladýk…
Çoðumuz hala anlayamadý:
Paraya, güce satýlan inançlarýn,
Ýnsanlýðý ne hale getirebileceðini…
Gitmeliydiniz, evet bu olmalýydý,
Anlatmalýydýnýz insanlýða,
Terörün en kanlý yüzünü.
Haykýrmalýydý cansýz vücudunuz:
Kandýrýlmýþlýðýn, yükselmemiþ bilinçlerin,
Kendini sevgiye açmamýþlýðýn getirebileceði
Kötü ve kanlý geleceði…
Gitmeliydiniz biliyorum,
Ama neden,
Neden bu kadar
Acý verdiniz giderken?...
Ruhum bilse de gerçekleri,
Yine de kanýyor yüreðim
Siz giderken…
Ama siz,
Kötülüðe inat,
Güle güle gidin çocuklar
Güle güle...
Kötülük solduramasýn ruhlarýnýzdaki
Gülüþü.
Ve anlamaya çalýþalým bizler;
Siz çocuk bedenlerinizi
Ölüme verirken,
Neler anlatmak istedi,
O masum bakan gözler...
Eylül/2004-Antalya
IÞIK YÜZLÜ Sen ýþýk yüzlü bir güzelliksin
Gönlü sevdalým
Kalbi hercaim
En kýymetlim
Yaþam sonsuzlukta kýsacýk bir düþ
Ve ben o düþte
En çok seni özledim…
Ýstanbul-Kasým2008
KRÝSTAL Hain ellerde bir kristal gibi
Hoyrat yüreklerde, bir sevgili gibi
Iþýltýlý bir yalnýzlýkta parlýyorsun…
Parladýkça,
Yýldýzlar kadar uzaklaþýyorsun
Bulunduðun yerden
Merkez seni çekiyor aþaðýlara…
Ama ruhun hep gitmek istiyor,
Daha yukarý…daha yukarý…
Dünyevi gerçeklerin kollarý uzun
Sen ne kadar yükselsen de
Seni yakalýyor ve çekiyor kendine…
Kutsallýðýn yollarýnda ilerlerken
Býrakýp gitmek gerekir buraya ait olanlarý
Ve acý verir kimi zaman bu terk ediþ
Ama gidilecek yol, söylenecek söz var
Gerçeklikten çýk da gel,
Yücelikte buluþalým…
Ýstanbul/2004
YÜREÐE YAZMAK Yaþamýn sorularýyla ilgili olabilir mi
Býkmadan, nedenini bilmeksizin
Kurduðum cümleler…
“Yaz” diyor içimdeki ses bana,
“En doðru olaný o zaman bulusun”
“Yüreðindekini el yazýnla yaz” diyor
Bir kitapta
“Yine yüreðinin üzerine”…
ÖZ Býrak anlamasýnlar seni
Ne söylediðini
Sen daima bil
“Özünde”tek
“Öz”de en kalabalýk sevgilerde var olduðunu…
Ýstanbul/2004
YOLCU Ne gün kadar açýk
Ne gece kadar koyuyum
Sadece sonsuzluk
Yolunda ilerleyen
Bir yolcuyum…
Ýstanbul/1997
YOL Herþey baþa döner
Düþmez kalkmaz bir Allah
Hepimiz düþeceðiz ve sonra kalkacaðýz
Ve böylece yol alacaðýz…
Ýstanbul/2004
TOMURCUK Yaþamýmý solduramayacaksýn
Her nankörlüðünde
Açacak yeni bir
Tomurcuðum…
ZITLARIN OYUNU Zýtlarýn oyunudur bu
Mavi bir gezegende…
Ýlahi ýþýkla aydýnlatýlan bir sahada
Hep hücüm ataktadýr
Yin Yang’a
Sevgi nefrete
Savaþ barýþa
Karanlýk Iþýða
Iþýk karanlýða
Ne diyelim
Dünya yuvarlak
Ýyi oynayan kazansýn:)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.