Güneþten günden uzak bir köþe arýyorum, Saklandýkça her defa bulanlar yordu beni… Sesimi duyurmadan kendime soruyorum, Selam vermez olaydým alanlar yordu beni…
Þimdi bir dileðim var hayattan uzak hayat, Hatýrýmý sordukça zarar verdiniz heyhat! Ölümü arattýnýz yok ki baþka izahat, Nice zorluklar aþtým, yalanlar yordu beni…
Bir daha adýnýzý “destur” deyip anarým, Cennet müjdeleseniz zannetmeyin kanarým, Hak-hukuk kýyametim, þu ân içten yanarým, Gidenler helâk etti kalanlar yordu beni…
Kaidesiz kuralsýz varsýn olmasýn aruz, Olup biteni yazdým olumsuzluða maruz, Umurumda olmazdý dýþtan gelen taarruz, Koynumda beslediðim yýlanlar yordu beni…
Ýzin verin susayým yazdýðým son çaðrýmdýr, Ezberleri bozduran yüreðimde aðrýmdýr, Dumana isyan eden! yanan benim baðrýmdýr, Yarýn ne sunar bilmem, olanlar yordu beni…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.