Belki Özlersin Diye
Belki bir gün özlersin diye yaþadým hep
Yaþayan bir ölü olsam bile
Bir gün seversin diye son nefesimi sakladým
Umudumla kêderimle yaþamaya baðlandým
Belki bir gün özlersin diye
Hep sonradan gerçekleþecek düþlerim
diye...!
diye...!
Yaþamaya tutundum
öyle bir özlem doðduki içime
bu garip halimle,
Taþýdýn beni biçimden biçime.
Gözlerimde akan yaþlarý bile
Sana benzettim bir divane misali
ve kýsacasý senin anlayamadýðýn misali
Hep ölümden döndüm
Yaþamak istemiyorcasýna sensizliði
yaþamak istemiyorcasýna bu harabý edepsizliði
Tek umudum sende saklýydý
tek umudum gözlerinde,
sözlerinde yaþayacaðým bir damla sevdana takýlýydý…
Belki bir gün seversin diye
Uçurumlardan döndüm hep
Ýntihar edercesine nefes alýþlarý
bir tekme atamadým sandalyeye
ölümdeki adýmda kalýþýmla.
ve hep piþmanlýkla vazgeçtim
Belki birgün özlersin diye
30 Eylül 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.