Gitme diyordum! Pervasýzca dursa da sesim karþýnda Pamuklara sar istiyordum beni. Ne olacaktý ki... Mahrumiyet kendi dününde kalsa.
Ben kendi günümüzde, Papatya olmak istiyordum sana. þimdi hangi düþünce, Beyaz bir yaprak ekleyebilir ki sarý papatyama.
Bilmiyorum ne zaman vazgeçildiðimi Bir tepsi acýlý börek getirdiðimde mi? Oysa; acýlý da olsa, Sevi her tadý tatlý etmez mi?
Kal diyordum! Salya sümük aðlamasam da karþýnda. Düðüm düðüm olan yutaðýmdaki nefesi, Ruhunla duy istiyordum.
Bilirsin sevmem jirleri Hepsi boðuk ve soðuk Ama olsaydýn yanýmda Yalýn ayak geçerdim karþýya inan ki.
Mucize diyordum! Bir asa vurulsun, Bir ay parçalansýn istiyordum. Gözlerime indi o mucize! Görmedim gittiðini. Bazen buruk bir ses çýnlýyor kulaklarýmda inanmak; Lüks bir duygu oluyor bazen. Biliyorum. çünkü; Ne kadar büyük konuþulsa da, Yürek, hep bir yumruk büyüklüðünde Anlýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel yunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.