ADAMIM...

Bu gece içi boþatýlmýþ ne kadar söz övgüsü var ise
Yýkýldý çarpýk ayaklý rüzgârýn bir dokunmasýnda
Savrulan oysa bizdik

Geliþlerim gidiþlerimin ayak izinden ayýrmadan
Ucu benzi betik geçmiþe sokulmadan
Her gördüðüm düþü takýp kirpik ucuna
Uyanmak istiyorum
Hiç uyuyamadýðým bildiðim halde

Þaþkýnlýðým
Bazen bir ay gölgesinde içimi ürperten yalnýzlýkta
Havada asýlýp durup öylece kendime bakýyorum
Sanki ay yaklaþýyor bu sefer ben kaçýyorum
Nerelerim bilinmezde

Koskocaman yalnýzlýðýmla Yine yoksun ulan
Bütün gece zehirlenirim kalabalýðýn orta yerinde
Herkesin yâri koynunda rahatý kaçarken
Loþ ýþýðým ile bir dünyayý aydýnlatan senken
Þimdi aydýnlatmaya çalýþýyormuþum
Hadi bakalým Öyle olsun

Adý üstünde sensiz gecede
Teri soðumayý unutmuþ tene yaslanýp
Ben yýldýz sayma oynuna baþlýyorum
Bitirme az kalasý durgunlaþan ve bir o kadarda kendinden geçen
Düþen ay þavký bir türlü kalkma zahmetine girmez ki
Ben sana gelsem

Bilirsin herkes kendini suçlamaz bu aþkta
Bir birimize veda etmeden ertelenmiþliði
Bir daha katlayýp sabaha sermek için
Kenar köþelere bizden kalan atýk aþkýn nefsi var
Duyulsun hüviyetindeyiz

Baþýnda beri biz biliyorduk
Gecenin vebali kimsede deðil
Çýplak ruh kadar bedende suçlu be adamým…
Ey be adamým
Suç bizim kime ne ki...........

Sosyal Medyada Paylaşın: