Oysa ben hiç aðlamayacaktým
Sevip yalvarmayacaktým
Kimseye dön diye avazým çýkýncaya kadar
Kendimi paramparça edip
Gel/gel demeyecektim
Oysa ben sevgiyle tanýþmayacaktým
Alýþmayacaktým baþka bir sese baðlanmayý
Kendimi baþka bir yürekte görmeye alýþmayacaktým
Kaleme elim deðmeyecekti
Veya hep kalemimden boz kýrlar dökülecekti
Bir yaný kurak yaylalar
Bir yanýnda sevgi saygý dolu insanlar
Ben hayatý iki gün yaþayanlarla tanýþmayacaktým
Alýþmayacaktým ve de kanmayacaktým pembe yalanlara
Hani olmasý daim olsun denir ya
Beni görenler “ALLAH kurtarsýn “
“ALLAH yardýmcýsý olsun” demeyecek
Dedirtmeyecektim
Oysa ben eski ben kalmalýydým
Zorba idi belki adým
Çahil-ü cühela idim
Ama kimseye aðlamaz
Kimseye yas tutmazdým
Bir tabiata aþýk olur bir tabiata aðlar
Bir tabiatla dertleþirdim
Ne güzeldi o günler
Ben hep o günlerde kalmalýydým
Beni kimse sevmemeliydi
Bende hiç kimseyi sevmemeliydim
Ama kahretsin seviyorum iþte
Oysa ben hiç sevgiyle tanýþmayacak
Sevmeyecek ve de sevilmeyecektim