Gökyüzü siyah, onca yýldýz var oysa. Sabah güneþ varken nasýl karamsar olabilir ki insan? Ýnsan neden karanlýðý özler? Belkide birilerinden kaçýyordur...
Etrafýmda yüzlerce bina var, Yüz bina varsa on aile mutludur belkide. Ya da yirmi, otuz; biz deðiliz kesinlikle. Belkide biz hariç herkes mutludur...
Keþke konuþsa þu duvarlar, Yumrukladýðým zaman " ah " etse de Benim de caným yanmasa, onun da. Belkide caným yansýn istiyordur...
Bir ben var ki, gölgesine hasret. Arada onunla konuþur, Cevap alamasa da empati kurar. Belkide en iyi dostum odur. Belkide... Sosyal Medyada Paylaşın:
Darga Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.