Hayalin ve ben

Bir ilkbahar gününü özledim.
Hasretin beklerken kapýmda.
Aþk aylarýndanda hemde nisanda.
Uzanmýþým kendimden habersiz
ve gözlerim dikili durur havada.
Ararým seni ararým hep
ben ve parlayan gözlerim,
parlayan ay ýþýðýnýn altýnda.

Ama sen uzaklardasýn
hemde çok uzaklarda.
Ve ben odaklanýrým
olmaný umduðum bir noktada.
Hayal etmek zor senin güzelliðini
parlayan yýldýzlarýn altýnda.
Sonra uyanýrým ýlýk bir rüzgarla.
Getirmiþtir güzel kokan çiçekleri
buluvermiþim kendimi onlarin ortasýnda.
Ve onlar benim etrafýmda
Menekþeler, Nilüferlerler, Ahududular…
birbirinden güzel kokular.
Ne yapabilirim ki!
Gözüm yoksa Menekþede, nilüferde
ne de Ahududa
inceden inceden tütünce
yasemin kokusu burnumda.
Döner baþým, ama aklým sabit
durur baþýmda.
Sonradan senin peþinden
yitip gider anýnda.
yiten aklým sende.
Ve sen hep giden aklýmda.
Ne yazýldýysa anlýmda...?
Isyaným boþuna.
Hem okumasý zor,
hem de çok güzel aslýnda.
Ama sensizim þu anda.
Ve sen Tüttün yine burnumda.

Birden açýlýverir umut kapým
ve beliriverir hayalin karþýmda.
Kaplar içimi bir sevinç
Sen iceri daldiginda
Sarar beni þimdiden,
gelecekten kalma bir hüzün,
onu baðrýma bastýðýmda.
Hayalin bende artik
ve bende hayalimde,
geçmiþe sana geldim,
körpecik ve kýsa anýmla.
Duygularým paramparça,
Bedenim olmuþ hurda.
Anladým,
sana olan sevdamýn çiçegi
daha burnunda.




Sosyal Medyada Paylaşın: